Boven de publieksingang van het Maaspodium hangt een Progress Pride-vlag (de meest progressieve versie van de regenboogvlag). Het is een klein object, zeker als je het ziet tegen de achtergrond van de nieuwbouw waaraan het is bevestigd, maar niet minder opvallend. In 2021, toen René Geerlings als artistiek directeur overkwam van de BonteHond, liet hij weten dat symbolische uitingen zoals het zwaaien met een regenboogvlag niet bij zijn werk paste. Hij hanteerde wat hij de Paard van Trojetechniek noemde: je maakt een stuk dat toegankelijk overkomt en brengt stiekem een boodschap over. Tegenwoordig denkt hij daar anders over. Of het ophangen vervolgens een statement was? ‘Het was zelfs geen onderwerp van gesprek’, zegt Geerlings. ‘Iemand zette op een dag een ladder tegen de gevel. We werkten aan The Ozard of Wiz en er ontstond een stadsproject rond de queeridentiteit. Op een gegeven moment was het niet meer dan logisch.’ Carole van Ditzhuyzen: ‘Eigenlijk hadden we bij het ophangen moeten stilstaan, maar door de drukte komen we haast niet toe aan vieren van wat er is bereikt.’

Ga naar het artikel.

Voordat Joyce Outshoorn begon aan een succesvolle academische carrière en hoogleraar Vrouwenstudies in Leiden werd, was ze eind jaren zeventig een van de oprichters van Feministiese Uitgeverij Sara. Tegenwoordig zijn opnieuw twee feministische uitgeverijen actief maar die hebben andere uitgangspunten. Hoe kijkt Outshoorn naar de veranderingen in het feminisme?

Ga naar het artikel.