Boven de publieksingang van het Maaspodium hangt een Progress Pride-vlag (de meest progressieve versie van de regenboogvlag). Het is een klein object, zeker als je het ziet tegen de achtergrond van de nieuwbouw waaraan het is bevestigd, maar niet minder opvallend. In 2021, toen René Geerlings als artistiek directeur overkwam van de BonteHond, liet hij weten dat symbolische uitingen zoals het zwaaien met een regenboogvlag niet bij zijn werk paste. Hij hanteerde wat hij de Paard van Trojetechniek noemde: je maakt een stuk dat toegankelijk overkomt en brengt stiekem een boodschap over. Tegenwoordig denkt hij daar anders over. Of het ophangen vervolgens een statement was? ‘Het was zelfs geen onderwerp van gesprek’, zegt Geerlings. ‘Iemand zette op een dag een ladder tegen de gevel. We werkten aan The Ozard of Wiz en er ontstond een stadsproject rond de queeridentiteit. Op een gegeven moment was het niet meer dan logisch.’ Carole van Ditzhuyzen: ‘Eigenlijk hadden we bij het ophangen moeten stilstaan, maar door de drukte komen we haast niet toe aan vieren van wat er is bereikt.’

Ga naar het artikel.

Lara Staal is een curator in het theater, een beroep dat sinds een decennium een opmars maakt, en zich bevindt tussen een programmeur, iemand die alleen de agenda vult, en een kunstenaar, iemand die met een visie mensen bij elkaar brengt rond een centraal thema. Ze wil het theater midden in de maatschappij plaatsen en daarom zijn de voorstellingen die ze opneemt in haar programma’s slechts een onderdeel van een groter geheel. Ze experimenteert met verschillende formats waarin academici, politici en kunstenaars met elkaar in debat gaan. 'Er zijn zoveel machtige factoren om ons heen die het gevoel kunnen geven dat je machteloos bent. Ik denk dat mijn programma hoop geeft en in elk geval iets kan zijn waardoor je even niet alleen bent.'

Ga naar het artikel.